Hrmf...noen ville ha en mer krevende post å reflektere rundt. Vi forsøker. Høyre har gjennom lengre tid jobbet med "ny sjanse" - for å få flere av alle de som er på ulike trygde og stønadsordninger (omlag 700.000 nordmenn i arbeidsfør alder) ut i arbeidslivet. Dette er viktig. Men med finanskrisen opplever vi nå at ledigheten begynner å stige - og det meldes om full stopp i arbeidsmarkedet.
Hva da med dem som står utenfor å sliter med å komme inn? Må de nå bare regne med å rykke enda lenger bak i køen? Hva kan vi gjøre?
onsdag 26. november 2008
Abonner på:
Legg inn kommentarer (Atom)
2 kommentarer:
I dag fins det aktivitetar som er satt igang via initiativtakarar og eldsjeler innafor ulike felt.
Toril Moe som nyleg blei hedra med kongens fortenestemedalje i gull, fekk denne avdi hennar engasjement for psykisk helse og idrett. AKTIV PÅ DAGTID eller APD er blitt ein modell, for tiltak knytta til psykiatritenesta eller idrettslag.
Det er no fleire initiativ om at dette bør bli eit tiltak som omfattar alle relevante sjukdommar. Ein burde etablere kommunale senter eller møteplassar for denne type aktivitetar. Og NAKUHEL som er eit initiativ som er satt i gang ved fleire kommunar i Akershus.
Eit menneske er heilskapleg. Dette er eit viktig poeng, og er forankra både i fagmiljø og politisk. I første omgang kan f.eks. ha nok med å finne ut av sine ressursar og kva ein ynskjer å delta på i kvardagen. Når ein person i utgangspunktet har som mål å bli sysselsatt ut fra det funksjonsnivå det har, er det viktig at aktivitet kan både vere trening, forming, kunst- og kultur, naturoppleving med meir.
Dette burde være eit godt nok argument for å etablere slike møteplassar i kvar kommune.
Dette kan knyttast opp til ein næringshage som burde vore i kvar bygdesamfunn i Norge med ei viss størrelse. Ein kommune kan bestå av mange mindre samfunn.
I Luster, kor eg bur finns det fleire slike næringstun. Derimot burde alle bygdene ha eit slikt tilbod. Dette er eit distriktspolitisk tema og. Korleis kan me skape småsamfunn i distrikta som er så attraktive at personar som er utflytta vel å flytte tilbake.
I større byar har ein mykje større tilbod enn i små stader. Derimot kan einsemd vere nesten eit større problem der avdi ein blir ein blant mange. I små bygder kan ein ofte bli "sett" enn i større bygder. Derimot er "bygdedyret" og fenomenet "du må ikkje tru du e noko" meir utbredt.
Mitt budskap er i hvertfall å skape miljø/bygdesamfunn (bygdeutvikling) som sikrer trivsel, helsefremjande aktivitetar og næringsutvikling.
I dag fins det aktivitetar som er satt igang via initiativtakarar og eldsjeler innafor ulike felt.
Toril Moe som nyleg blei hedra med kongens fortenestemedalje i gull, fekk denne avdi hennar engasjement for psykisk helse og idrett. AKTIV PÅ DAGTID eller APD er blitt ein modell, for tiltak knytta til psykiatritenesta eller idrettslag.
Det er no fleire initiativ om at dette bør bli eit tiltak som omfattar alle relevante sjukdommar. Ein burde etablere kommunale senter eller møteplassar for denne type aktivitetar. Og NAKUHEL som er eit initiativ som er satt i gang ved fleire kommunar i Akershus.
Eit menneske er heilskapleg. Dette er eit viktig poeng, og er forankra både i fagmiljø og politisk. I første omgang kan f.eks. ha nok med å finne ut av sine ressursar og kva ein ynskjer å delta på i kvardagen. Når ein person i utgangspunktet har som mål å bli sysselsatt ut fra det funksjonsnivå det har, er det viktig at aktivitet kan både vere trening, forming, kunst- og kultur, naturoppleving med meir.
Dette burde være eit godt nok argument for å etablere slike møteplassar i kvar kommune.
Dette kan knyttast opp til ein næringshage som burde vore i kvar bygdesamfunn i Norge med ei viss størrelse. Ein kommune kan bestå av mange mindre samfunn.
I Luster, kor eg bur finns det fleire slike næringstun. Derimot burde alle bygdene ha eit slikt tilbod. Dette er eit distriktspolitisk tema og. Korleis kan me skape småsamfunn i distrikta som er så attraktive at personar som er utflytta vel å flytte tilbake.
I større byar har ein mykje større tilbod enn i små stader. Derimot kan einsemd vere nesten eit større problem der avdi ein blir ein blant mange. I små bygder kan ein ofte bli "sett" enn i større bygder. Derimot er "bygdedyret" og fenomenet "du må ikkje tru du e noko" meir utbredt.
Mitt budskap er i hvertfall å skape miljø/bygdesamfunn (bygdeutvikling) som sikrer trivsel, helsefremjande aktivitetar og næringsutvikling.
Legg inn en kommentar